Δύσκολο να εκφραστείς  με άρθρα, όπως τον παλιό καλό καιρό – ένα; δύο χρόνια πριν;. Τα γεγονότα εξελίσσονται γρήγορα,  ο ρυθμός τους είναι επιταχυνόμενος, ιλλιγιώδης. Ολοκληρώνεις κάτι και η ιδέα  που ήταν  αρχικά στο νού σου  έχει ήδη ξεπεραστεί.  Μπλόγκ πιά βέβαια – και ακόμα καλύτερα όταν υπάρχει η δυνατότητα  να κουβεντιάσεις  στον αέρα.  Μερικοί έχουμε ακόμα αυτή  την ευκαιρία –  αλλά αν έχεις ζήσει κύρια στην Ελλάδα, το ραδιόφωνο το έξω  από τα σύνορα έχει χαρακτήρα περίπλοκο, είναι  ο ήχος της προσπάθειας να είμαστε και εδώ και εκεί, συντηρητικοί μαζί και προοδευτικοί,  σε σχέση αντιφατική με την παράδοση, με σπόνσορες  μαζί και ελευθερία – και με την απόσταση  ένα φίλτρο που  πότε ξεκαθαρίζει και πότε θαμπώνει την αντίληψη. Για πόσα χρόνια ακόμα; Δεν έχουμε τον...χρόνο να αναρωτηθούμε.

‘Ακουσέ μας τρεις  το μεσημέρι  ελληνική ώρα κάθε Τρίτη, live. Για τις προηγούμενες Τρίτες, πήγαινε στη βάση της σελίδας

http://greekradio.dyndns.org:8888/website/AudioArchives.html

μιά ώρα μέσα στο πρόγραμμα.

9 Ιούλη 2011

Καλή Χρονιά στην αρχή της καινούριας δεκαετίας όπου η σύγχιση βασιλεύει επίσημα, όπου το Κακό έχει πιά ενηλικιωθεί  και περιμένει με άνεση να δεί τί θα κανουν οι υπόλοιποι. Αρχή μιας δεκαετίας όπου οι παλιές συνταγές αντιμετώπισης των κρίσεων έχουν ξεπεραστεί, όπου το μεθύσι της δύναμης δεν αποκλείει την απώτατη ελευθερία της αυτοκαταστροφής. Μέρα με τη μέρα πιά –  περισσότερο από πάντα, τρόπος ζωής, το να σχεδιάσεις πιό μακρυά δεν είναι μια από τις επιλογές. Περιμένει τάχα στις κουϊντες ο κυνισμός να θριαμβολογήσει; Ϊσως όχι – ο κυνισμός ήταν μιά ιδέα, ένας όρος  του παρελθόντος και τώρα οι καινούριες ισορροπίες, είπαμε,δεν έχουν ακόμα όνομα.

Να είναι αυτή η ευκαιρία;

Καλή Χρονιά!

 3 του Γενάρη 2010

The suspect, identified as Maj. Nidal Malik Hasan, opened fire at a military processing center at  Fort Hood .

Fort Hood is home to the Warrior Combat Stress Reset Program, which is designed to help soldiers overcome combat stress issues.

In June, Fort Hood's commander, Lt. Gen. Rick Lynch, told CNN that he was trying to ease the kind of stresses soldiers face. He has pushed for soldiers working a day schedule to return home for dinner by 6 p.m., and required his personal authorization for anyone working weekends. At the time, two soldiers stationed there had committed suicide in 2009 -- a rate well below those of other posts (CNN 11-06-09)

….ENOUGH SAID...

Hasan, 39, is a graduate of Virginia Tech and a psychiatrist ….. Hasan was scheduled to be deployed to Iraq "and appeared to be upset about that," (CNN 11-06-09)

…..ENOUGH SAID…..

Impossible trap, impossible task....This is not a country , it is a group of tribes, no common leader - unless you count hatred and disappointment as one. The Taliban "state" is about to get rid of the ..quotes: it has a police, it has schools and judges, it has a VISION - a horrifying one for the rest of us but there no ideological vacuum there. Loyalty is flexible but then, this is the way Afghans fight. I guess the need for survival makes anything go - and it has for many years, and it has been successful.

Let's get out of there. Let's stop encouraging our own choices for leaders when their people do not want them. Let's consider the many faces of "democracy", let's consider the element of Time. You can't order a flower to bloom - you just can't.

Let's find a good excuse to get out of there. Now. Barack.Now.

«Η αλήθεια είναι ότι μισώ το βιβλίο μου, το Γόμορρα. Πρόκειται για ένα καταραμένο έργο, για ένα αιώνιο αγκάθι που νιώθω μέσα στα πλευρά μου, το οποίο και με αναγκάζει να ζω με τρόπο απερίγραπτο» υπογραμμίζει ο συγγραφέας.

Παρά το ότι οι πωλήσεις ξεπέρασαν τα δυο εκατομμύρια αντίτυπα και το γεγονός ότι το Gomorra έχει μεταφραστεί σε 40 γλώσσες, ο νεαρός Ιταλός διανούμενος που θεωρείται πλέον ένα ισχυρότατο σύμβολο κατά του οργανωμένου εγκλήματος, ζει εδώ και τρία χρόνια υπό διαρκή αστυνομική προστασία και ουδείς γνωρίζει το πρόγραμμα και τις μετακινήσεις του.

Πολύ συχνά, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, αναγκάζεται να νοικιάζει μικρά διαμερίσματα σε απόκεντρες περιοχές, διότι θα ήταν αδιανόητο να διαλέξει σπίτι σε κάποια κεντρική συνοικία και να φυλάσσεται διαρκώς από πέντε καραμπινιέρους.

Κάθε τι απλό, από τις διακοπές μέχρι μια πίτσα μαζί με φίλους σε ένα καθημερινό εστιατόριο, μετατρέπεται σε πρόβλημα, λέει.

Στο άρθρο των Times ο Σαβιάνο, γεννημένος στην Νάπολη και πτυχιούχος της Φιλοσοφικής, δεν κρύβει και μια ακόμη αδυναμία του:

«Φοβάμαι τη συνεχή δραστηριότητα της Καμόρρα, που προσπαθεί να με συκοφαντήσει και να σπιλώσει το όνομά μου, όπως έκανε και με δεκάδες άλλους Ιταλούς που προσπάθησαν να την πολεμήσουν. Ένας καταρράκτης από λάσπη, που κινδυνεύει να παρασύρει και τα μέσα ενημέρωσης» λέει ο ίδιος." (Απόσπασμα από το in.gr)

....Αυτό είναι το κόστος. Που ποικίλλει, από περίπτωση σε περίπτωση, από χώρα σε χώρα. Και όποιος αποφασίσει να σηκώσει το παραπέτασμα, ίσως πρέπει να αποφασίσει ότι μπορεί και να μην κερδίσει - και το χειρότερο: η προσωπική του ιστορία να είναι αποτρεπτική όποιου άλλου φιλόδοξου, τίμιου σχεδίου να πεί κανείς την αλήθεια.

"Γιατί αυτό, έτσι είναι..."

Μιά μπύρα να πιούν οι τρείς τους κάλεσε ο Ομπάμα τον μαύρο καθηγητή που κουβάλησε άρον-άρον στο τμήμα υπερευσυνείδητος αστυνομικός όταν τον είδε να προσπαθεί να ξεκλειδώσει βράδυ το ..σπίτι του, μαζί με τον περί ού ο λόγος αστυνομικό. Η απομυθοποίηση μιάς κατάστασης σε κρίση είναι ο σίγουρος τρόπος να την αποδυναμώσεις. Έχει διαίσθηση και χιούμορ ο πρόεδρος, η μπύρα θα γράψει σίγουρα ιστορία και είναι ένα ακόμα δείγμα της φρέσκιας ματιάς στα πράγματα, αυτής που έκανα τον κόσμο να τον ψηφίσει – αλλά και να τον μισήσουν αρκετά περισσότεροι (τα «χτυπήματα» στα ρατσιστικά sites είχαν αυξηθεί σημαντικά παραμονές και επόμενες των εκλογών.)

Βέβαια η Αμερική είναι ενάμισι αιώνα μπροστά  από το στάδιο που ζούν τώρα οι ευρωπαϊκές χώρες - και πάλι, η ιστορία του ρατσισμού (ευθέως και αντίστροφου αλλά κυρίως ευθέως) είναι  ασύλληπτη σε σκληρότητα, φοβία και στενοκεφαλιά.

Σε μας τα πράγματ μόλις αρχίζουν να λέγονται με το όνομά τους. Για μπύρα ούτε συζήτηση αλλά το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Άντε και στα δικά μας (κάπου στην επόμενη πεντηκονταετία , αρκετή πίκρα αργότερα...)

It is a long article in Harper'smagazine June 2009 issue. Read it. 

Barack Hoover Obama:
The best and the brightest blow it again
By Kevin Baker

".....
Obama should not deceive himself into thinking that such interest-group politics can be banished any more than can the cycles of Wall Street. It is not too late for him to change direction and seize the radical moment at hand. But for the moment, just like another very good man, Barack Obama is moving prudently, carefully, reasonably toward disaster."

The articel explains what "seizing the radical moment at hand" means.

It's Cavafy all over again: the day of YES or NO (when you will regret whichever you choose for the rest of your life).

What will Obama do/ Could he/Should he choose for us? Maybe this is what voting means after all...

“The pirates had the age of my sons,” says the rescued captain, back from his ordeal as a hostage of the Somali pirates.

 Yes, there are laws in place against piracy and kidnapping that will be dusted to apply in the trial against the Somali  boy whose age we don’t know. So maybe the age doesn’t matter - teenagers have been tried as adults before, depending on the seriousness of the crime.

Or maybe it does matter: the pirates have been idealized by the young of their villages – the captured  Somali  is one of them.

The  process took roots while we were not looking,because we were not wise  enough to anticipate the action coming from  the conditions of extreme poverty.  For years, the Somalis were watching  ships  carrying and contributing  to the wealth of others pass close to their coast. Until they made up their minds – they  just reached out and reaped  what they needed. And it felt good. It helped them survive – and later it helped them get rich – and It gave them back dignity among their own. So they did it again. And again. And again.

This is one more war , not simply against a state, but as Syria’s Assad said some time ago “against a state of mind”. And here is the challenge: we have to invent or remember  ways  to fight  it.

18-04-2009

Χωρίς να απολογείται, το έγγραφο του αμερικάνικου προϋπολογισμού, ανακοινώνει το τέλος μιάς εποχής, δηλώνοντας: ‘Τα τελευταία οκτώ χρόνια διέψευσαν  αναεπίστρεπτα την φιλοσοφία των trickle-down economics – ότι οι φοροαπαλλαγές, τα κέρδη εισοδήματος και η δημιουργία πλούτου ανάμεσα στους πιό εύπορους θα κατόρθωναν να φτάσουν κάτω, στη μεσαία τάξη.» (Chicago Tribune, Feb 27,2009)

Είναι η προς τα αριστερά στροφή του Ομπάμα που τρόμαξε ακόμα και εκείνους τους συντηρητικούς Δημοκρατικούς  που πείστηκαν  να υποστηρίξουν το πλάνο του των $787 στη Βουλή.

Τα ευπορώτερα στρώματα θα επωμισθούν περισσότερα: και οι πρώτες αντιδράσεις είναι  ότι αυτό θα επηρεάσει την  επιχειρηματική δυναμικότητα τους. (Chicago Tribune, March 1).  Η ιστορία όμως είναι με το μέρος του Ομπάμα: το αμερικάνικο θαύμα συνέβαινε όταν η μεσαία τάξη κέρδιζε περισσότερα. Η κυβέρνηση δείχνει να μπορεί νας υποκαταστήσει βοήθεις όπως τα φοιτητικά δάνεια, καλύτερα και φθηνότερα από τα ιδιωτικά. Βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προγράμματα – και εγκαίνια μιάς νοοτροπίας για ποιοτική ζωή.

Είναι αυτό που χρειάζεται άμεσα; Είναι ΚΑΙ αυτό. Τό όραμα είναι το όχημα που έχει φέρει τους ανθρώπους χιλιόμετρα και χρόνια μπροστά – που τους δίνει  το οξυγόνο  για να λειτουργήσει η σκέψη τους, να αποτινάξει το μούδιασμα του πανικού και να ψάξει για νέες, προσωρινές λύσεις δουλιάς, μέχρι τα πράγματα να είναι καλύτερα – μέχρι η περίθαλψη να είναι σωστή (NY Times March 1).

Φιλόδοξα σχέδια μέσα σε μια πραγματικότητα χωρίς προηγούμενο – και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό: στηνμεγάλη Depression, δεν υπήρχαν ασφάλειες καταθέσεων, ασφάλεια ανεργίας και δυνατότητα της κυβέρνησης να διαθέσει τόσα χρήματα , ακόμα και αν έπρεπε να τα τυπώσει.

Στους αριθμούς βλέπουμε να απειλείται το κέρδος ορισμένων χώρων: και η διαφορά ίσως είναι στο ποσοστό του κέρδους: 120% μπορεί να είναι κέρδος, 200% είναι αισχροκέρδεια – κυρίως όταν το επιπλέον δεν επιστρέφει κατά κανένα ποσοστό στη βάση που το παρήγαγε.

Κόστος νέας πολιτικής;  Μεγάλο.

Αξία;  Ανεκτίμητη.

3 Μαρτίου 2009

Και καλά, πέρα από τα πρώτα αυθόρμητα γέλια  με την δεύτερη απόδραση, σκέψεις  επιστρέφουν σιγά-σιγά: «Αυτό θα ξαναγίνει», είπε ο κρατούμενος Σταματάκος.

Μπορείς να κρατήσεις ένα ποτάμι να μην τρέξει στην κοίτη του; Μπορείς να ακούς τη βοή των απέξω και  να μην ανακαλύπτεις μέσα  σου δυνάμεις ανίκητες , τόσο όσο να σε περάσουν άυλα μέσα από ύλη, μέχρι να  ξαναγίνεις κύριος του εαυτού σου ή  να χάσεις  το κέλυφος το ανθρώπινο που δεν έχει άλλη χρησιμότητα παρά να σκεπάζει την ελευθερη βούληση;

Εγκληματίας , ναι.  Αλλά η ανάγκη για ελευθερία δεν δικάζει.  Απαιτεί ικανοποίηση.

Εμείς οι απέξω ας προσέξουμε να αμυνθούμε.

Σκέψεις επιστρέφουν σιγά σιγά.

Πώς να είναι άραγε να σχεδιάζεις φυλακές; Πώς να είναι να σχεδιάζεις, στην Αμερική, το θάλαμο της εκτέλεσης; Πώς μπορεί ένα χέρι να σχεδιάσει τον Διακόπτη – και ένα άλλο χέρι να τον ανοίξει;

Σκέψεις επιστρέφουν σιγά σιγά.

Αν είχε βλάψει εναν άνθρωπό μου,  δεν θα υπήρχαν σκέψεις – θα υπήρχαν μόνο συναισθήματα:  εκδίκηση, τιμωρία. Εκεί χρειάζεται το κράτος, η αστυνομία, το δικαστήριο, η φυλακή – για λίγο ή για πολύ: για την τιμωρία , για την προστασία, όχι για την εκδίκηση.

Εκεί χρειαζόμαστε την Ανατολή: όπου η παραδοχή της συνύπαρξης του καλού και του κακού σε ένα  θεσμό, δεν φέρνει σύγχιση, όπου είναι μέρος της πρακτικής καθημερινής ζωής.

«Αυτό θα ξαναγίνει»

Στα δικά μας,  ό,τι πλησιάζει πιό κοντά  έρχεται από τη «Λωξάντρα», γέφυρα ανάμεσα σε ανατολή και δύση, στις απαλές σελίδες του βιβλίου:

«Γιατί αυτό, έτσι είναι.»

Φεβ.24